vrijdag 29 mei 2009

Lees en huiver: het bibliotheekverhaal van de vestiging Mierlo

Als oefening om samen aan een document te werken, een onderdeel van het 'ding' Online kantoortoepassingen, is uit de fantasie van de medewerkers van de vestiging Mierlo het volgende beklijvende verhaal voortgekomen. Ik wens u veel leesplezier.

Theo:
Het laatste dat hij zich herinneren kon van voor het uit zijn bed springen was zijn verzuchting, "oh neeeee hebben we zoveel werk aan de buitenactiviteiten besteed om deze Mierlose verenigingendag memorabel te maken en nu regent het." Nu stond hij wankel naast zijn bed en keek met ongeloof naar de zijn wekker waarvan de display door het felle zonlicht moeilijk leesbaar was.

Ineke:
Hij keek nog eens goed en zag dat het al elf uur was. Toen drong het pas tot hem door dat de zon scheen en dat het helemaal geen verenigingendag was die dag!

Bernadette:
Maar waar kwam die gedachte dan vandaan dat het regende? Vol afschuw merkte hij dat er dikke druppels vocht uit het plafond sijpelden. Dat was dus de verklaring voor zijn natte bed!

Helma:
Hij rende naar buiten in zijn natte pyjama, pakte de ladder en klom het dak op om te kijken waar het lek was.
En toen gebeurde er iets vreselijks , hij schoof van het natte dak af.

Willem-Jan:
Gelukkig was het gisteren ook al goed weer en had hij het zwembadje opgezet. Daar viel hij in.
Nu was hij kletsnat en moest hij zijn pyjama uit gaan doen.

Jolanda:
Door het gespetter in het zwembadje was de stoep spekglad geworden waardoor hij tijdens het uittrekken van zijn pyjama zijn been brak.De ambulanceverpleegster die door de oplettende buurvrouw was gebeld moest stiekem wel lachen om hoe hij daar lag half naakt en met zijn broek op zijn knieƫn.

Joan:
Hij deed een poging om zijn waardigheid te bewaren en zei luchtigjes: "ik ben net uitgegleden toen ik na mijn duik in het zwembad mijn pyjama wilde uittrekken, ik geloof dat er iets niet goed is met mijn been, kunt u even voelen?" De verpleegster voldeed aan het verzoek en zuchtte: "doe die pyjama maar weer gauw aan, ik kan het niet aanzien!"

3 opmerkingen:

  1. Geweldig! Hoe jullie met z'n allen de spanning in het verhaal weten te brengen. En een heeeeel passende illustratie gevonden :-)
    Chapeau, team Mierlo.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja en hoe liep dit nou af? De jongen en de verpleegster,ze leefden nog lang en gelukkig?

    BeantwoordenVerwijderen